داستان ما از یه روز بهاری و اردیبهشتی تو دل شیراز شروع شد . تصمیم گرفتیم به رسم تاجرای قدیمی شیراز که دنیا رو مال خودشون کرده بودن محصول کشاورزی ایرانی رو وارد بازارای درست و درمون جهانی کنیم. به صادرات میوه و صیفی خوش اب و رنگ و خوش طعم ایرانی فکر می کردیم و اینکه می تونیم روی سودش هم حساب کنیم. اما قرار نبود دنیا هم مثل ما فکر کنه و اتفاقا همون بازارا ناامیدمون کردن. میوه و صیفی مون حداقل استاندارد سلامت بین المللی رو نداشت و اجازه ورود پیدا نکردیم ، البته بسته بندی خوبی هم نداشت.
باید با کشاورزا صحبت می کردیم و از اصل ماجرا مطلع می شدیم، صحبتهای اونا شگفت زده مون کرد. یکی از کشاورزا به خیارای پذیرایی روی میز دست نزد و نخورد و دلیلش رو هم سالم نبودن خیار دونست و یکی دیگه گفت که انقدر سلامت خانواده ش براش مهمه که ، مایحتاج خونه شون رو توی یه زمین جداگونه کشت می‌کنه و از سم و کودی که به محصول داده می‌ترسه. بماند که این وسط کشاورزای شریفی بودن که بدون فکر کردن به منفعت مالی ، به شدت ناراحت وضعیت کشت ناسالم بودن و دنبال یه راهی تا بتونن محصول بی خطر کشت کنن و دعای عاقبت به خیری مردم رو بخرن.
قسمت بد ماجرا این بود که فهمیدیم یه عمره همه داریم محصولی می خوریم که بی نام و نشونه و نمی دونیم سالمه یا ناسالم تصمیم گرفتیم قید سودمون رو بزنیم و با یه خداحافظی موقت ، بازارای جهانی رو خوشحال کنیم.
کافی بود که یه سرچ توی اینترنت بزنیم و بفهمیم با روش کشت فعلی محصولات کشاورزی و غذایی ، سرطان از هر چیزی که فکر می کنیم به ما نزدیکتره. سم و کود باقیمونده توی محصولات کشاورزی غده سرطانی بود که برای درمونش باید هم از اعصابمون و هم از چاه نفتی که نداشتیم ، خرج می کردیم.. تازه اگه درمون بشه. پیش خودمون گفتیم چرا مردم کشور ما نباید مثل همه جای دنیا محصولی بخورن که مطمئن باشن بی خطر و بی ضرره.
یا علی گفتیم و آستین بالا زدیم و دست به کار شدیم…
پیکا متولد شد ….
چون معتقد بودیم هممون ارزشش رو داریم که روزی صدبار با فکر مریضی عزیزامون نمیریم. کشاورزای شریف و کارشناسای گیاه پزشکی بسم الله گفتن و همراهمون شدن، جهادکشاورزی هم اومد کنارمون تا محصول مون تایید شه. حالا دوستدارای محیط زیست هم جز خانواده پیکا هستن تا با تولید محصول بی خطر زمینمون هم پاک بمونه. مسیر پیکا ، مسیر سلامتیه و هر چند پر پیچ و خمه ، اما این مسیر با شمایی که به سلامتی خودتون و خانواده تون احترام می ذارید رفتنی و رسیدنیه.
